Hüquqşünasların və hakimlərin parik taxması tarixən hüquq sistemlərində ənənəvi təcrübə olub. Parik taxma ənənəsinin necə başladığına dair dəqiq tarix və mənbə olmasa da, bu ənənə müxtəlif mədəniyyətlərdə və dövrlərdə fərqli şəkildə inkişaf etmişdir.

Bəzi mənbələrdə parik taxma ənənəsinin ən azı orta əsrlərə aid olduğu yazılır. Qədim Roma və Yunan dövründə bəzi hüquqşünasların və ya hakimlərin başlarını örtən xüsusi baş geyimləri və ya saç düzümlərindən istifadə etdiklərinə dair əlamətlər var. Lakin sonradan pariklər daha çox yayılıb və simvolik bir təcrübəyə çevrilib.

Bir çox tarixçilər hesab edirlər ki, parik taxmaq ənənəsi Avropada ən qabarıq şəkildə 16-17-ci əsrlərdə yaranıb. Bu dövrdə Avropa cəmiyyətləri dəb, üslub və status simvolu kimi parik taxmaq ənənəsini çox vaxt varlı və nəcib təbəqənin nümayəndələri arasında qəbul ediblər.

Məhkəmə salonlarında parik taxmaq Avropa hüquq sisteminin bir hissəsi kimi yayıldı və 18-ci əsrə qədər, xüsusən də İngiltərə və digər Avropa ölkələrində davam etdi. Həmin dövrdə vəkillər və hakimlər qərəzsizliyi, ciddiliyi və hakimiyyəti simvolizə edən parik taxmağa başladılar. Eyni zamanda, bu ənənənin arxasında sinfi fərqləri nümayiş etdirmək və mühakimə proseslərini rəsmiləşdirmək məqsədi dayanırdı.

Pariklər hakimlər və vəkillər üçün qərəzsizliyi və ciddiliyi simvolizə edirdi. Bu saç aksesuarları məhkəmə prosesinin qərəzsiz olmasını təmin etməyə çalışırdı. Həm də rəsmi görünüş təqdim etməklə mühakimə prosesinə ciddilik əlavə etdi.

Məhkəmə salonlarında pariklər hakimiyyət və ləyaqət simvolu kimi qəbul edilirdi. Bu ənənənin arxasında duran ideya hakimlərin və vəkillərin mövqe və səlahiyyətlərini vurğulamaq üçün idi.

Məhkəmə salonları tarix boyu adət-ənənələrə və mərasimlərə böyük əhəmiyyət verib. Parik taxmaq ənənəsi də bu ənənəvi atmosferi gücləndirən element kimi qəbul edilib.

Parik taxmaq ənənəsi tarixən sosial sinif fərqlərini əks etdirmək üçün nəzərdə tutulmuşdu. Varlı və zadəgan təbəqələrinin nümayəndələri arasında parik taxmaq onların statusunu və sərvətini əks etdirmə üsulu idi.

Təbii, hüquq sistemi və məhkəmə prosesləri zamanla inkişaf etdikcə və dəyişdikcə, parik taxmaq ənənəsi dəyişdi və bəzi bölgələrdə tərk edildi. Bu gün bir çox hüquq sistemləri yalnız xüsusi hallarda və ya ənənəvi mərasimlərdə parik taxmaq ənənəsini qoruyur.